Een Droomdag vol avontuur, teamwork en games voor Julan!

Julan wil een dagje meemaken hoe een echte soldaat wordt getraind. Hij wil later ook graag een echte militair worden! Zijn favoriete eten mag ook niet ontbreken en dus dat wordt aan tafel in een pizzeria. Hij houdt van sport en gamen en dit alles wil hij samen met zijn beste vriend Antonie dolgraag beleven. Julan vertelt dat hij alle geschiedenis feitjes over de Tweede Wereldoorlog heel interessant vindt. Hij wil zoveel doen, maar allesbehalve meisjesdingen. Hij heeft iedere dag al genoeg zussen om hem heen grapt hij.

Mats & Esther

Dinsdagochtend begint voor Julan de schooldag als ieder ander. Maar eenmaal in de klas vraagt de juf hem of hij zich even wil gaan melden buiten op het schoolplein. Zichzelf afvragend waarom hij dit moet doen loopt hij samen met zijn juf naar buiten… Enorm verrast ziet hij wie daar allemaal staan. Zijn droomgidsen Mats en Esther, zijn pleegmoeder én de familie van Antonie wachten hem vol enthousiasme op. Hij is helemaal verbijsterd, want deze feestdag zou toch pas vrijdag zijn? Maar zijn pleegmoeder heeft hem dus blijkbaar een beetje voor de gek gehouden om Julan op een dwaalspoor te brengen. Het moest tenslotte een verrassing voor hem blijven. Een grote, zwarte limousine staat al klaar om hem overal naartoe te brengen. De limo zit vol lekkers: kinderchampagne, frisdrank en heel veel Haribo snoepjes om de dag door te komen. De Droomdag kan van start gaan!

Na een gezellige rit in de limo komen we aan bij de stormbaan en worden met een jeep over een hobbelige zandweg met kuilen en bergen even goed wakker geschud. We worden verwelkomd door Wassilios; deze veteraan is gekleed in zijn complete tenue, dat maakt wel indruk op de twee jongens. Ze krijgen een privé clinic op de stormbaan bij BBS-Outdoor. Er is hier een echt militair kamp nagebootst. Wassilios heeft alles voor zich uitgestald wat er in zijn bepakking zat op uitzending in Afghanistan. Hij vertelt in geuren en kleuren hoe zijn overlevingspakket hem daar van dienst heeft kunnen zijn. Julan en Antonie hebben de volle aandacht bij deze veteraan. Ze moeten ook hun gezichten schminken met camouflage kleuren en krijgen een echt militair tenue aan. Nadat Wassilios zijn verhaal heeft gedaan, mogen ze de stormbaan betreden. Onder het gebulder van de instructeur die ze vooruit stuwt en helpt, moeten ze tijgeren, klimmen en mogen ze lekker vies worden. Ze krijgen een mitrailleur om en gaan patrouille lopen door het bos. Ondertussen komen ze nieuwe obstakels tegen zoals een houten wand en touwen die ze beklimmen. Wat is dat zwaar maar uiteindelijk voor beiden een grote overwinning! “We doen alles samen, teamwork daar gaat het om!” roept Wassilios. Met die leuze in gedachte beginnen deze twee achtste-groepers aan de zware beproeving: Samen moeten ze een touw met zware plaat slepen door een stuk bos van punt A naar eindpunt B. “Mogen we onze benen schoonvegen met een doekje?” vragen de twee vrienden op een gegeven moment. Maar Wassilios zegt grappend “Nee hoor, er liggen genoeg bladeren hier!” en lacht hen toe. Daarna marcheren ze, met nog steeds hun mitrailleur om de schouder, naar het zogeheten meeting point en tevens het eindstation dachten ze. Het was zwaar, maar ze hebben een hele stoere poging gewaagd.

Maar hier aangekomen worden ze opgewacht door een rupsbandvoertuig, een legervrachtwagen en super moderne jeep met gevechtsuitrusting. Bemand met 10 militairen die speciaal vanaf de Kazerne in Oirschot naar Julan en Antonie zijn afgereisd. Alles mogen ze zien en ontdekken, van binnen en buiten. Ze mogen ook mee met het rupsbandvoertuig. Een ruwe lawaaierige rit mag hen natuurlijk niet bespaard blijven. Maar omdat ze nog jonge oren hebben, krijgen ze goede oordoppen om elkaars vreugdegilletjes nog te kunnen horen. Over oren gesproken, die vragen ze de militairen van hun kop, zoveel ze maar kunnen bedenken worden op hen ‘afgevuurd’ en uitvoering beantwoord. Ze leren ook het militaire alfabet om op die wijze ook hun naam te kunnen spellen. Julan genoot intens wat gedurende dag uitbundige vormen aannam. Het einde van deze verrassing is in zicht en moeten ze helaas hun vies gemaakte militaire outfit weer inleveren. Maar niet getreurd, ze krijgen nog wat rantsoen en ieder een goodiebag mee. Na al die sportiviteit en inspanning beginnen de buikjes toch wel wat te rammelen. Dat komt goed uit, want op het terrein is een gezellige lunchroom waar ze naar hartenlust hun honger kunnen stillen. Ze bestellen een vegetarische burger met frietjes en wat is nou lekkerder op zo’n frisse ochtend dan een grote mok warme chocolademelk met slagroom! 

Daarna vervolgt het gezelschap zich naar het legermuseum “Bevrijdende Vleugels”. Hier krijgen ze een geweldige rondleiding van een historicus die heel veel weet over de Tweede Wereldoorlog. Zijn indrukwekkende verhaal speelt zich dan ook af rondom Best. Ze krijgen vliegroutes en kaarten te zien en er wordt hen uitgelegd hoe ze deze ook moeten lezen. Speciaal voor deze Droomdag mogen ze ook een kijkje nemen in de cockpit, wat voor de normale bezoekers verboden is. Een oud vliegenier heeft alle ins en outs verteld over wat zich in de cockpit allemaal afspeelt. Hij was speciaal ‘ingevlogen’ om deze twee jongens vandaag tot hun dienst te zijn. Ze keken hun ogen uit! Van oude legertrucks tot vliegtuigen stonden daar in al hun pracht te shinen. Deze zijn in de Tweede Wereldoorlog gebruikt om ons land te beschermen tegen de vijand. Na deze geweldige tour maken nog een laatste ‘wij-zijn-hier-geweest-foto’ als aandenken van deze overweldigende ochtend.

Hoppatee iedereen weer de limo in, want de volgende verrassing staat op het lijstje om af te vinken: De Gamestate Eindhoven! Eenmaal vanuit Best bij de gamehal aangekomen blijken ze enorm geluk te hebben. Het was helemaal niet druk en zo hadden jongens alle games mooi voor zichzelf. Game On All Day Long!

Na het gamen werden ze met de limo afgezet bij “Happy Italy” Tilburg. Hier gaan we zelf pizza’s maken en natuurlijk ook smakelijk opeten. We mogen in de keuken de chef zijn, krijgen een blauw haarnetje op en speciale handschoenen voor de hygiëne, want we willen natuurlijk geen haren en viezigheid uit het bos in ons eten. En heerlijk dat de zelfgemaakte pizza’s waren… om je vingers bij af te likken! 
Thuis aangekomen staan vol enthousiasme en spanning zijn pleegmoeder, zusje en de vader van Antonie op hen te wachten. Dolblij en enthousiast zijn de twee jongens om over de Droomdag te vertellen. Over één ding zijn ze het sowieso eens: “Dit kunnen we morgen op school eens flink gaan ‘flexen’!” 

Julan zijn Droomdag zou nooit zo’n enorm succes geweest zijn zonder: 
Stichting Lemon Pie
Fotografie EyecatchR 
BBS Outdoor 
Kazerne Oirschot 
Bevrijdende vleugels 
Happy Italy Tilburg 
Verslag – Diego Reuver