De Droomdag woensdag 11 december 2024
Buiten is het donker als juf Iris de deur van de klas openmaakt. De kinderen stromen binnen. Zij hebben allemaal een lampje bij zich. Dat is voor het stillezen moment. De kinderen hangen hun jas op en een enkeling komt naar mij als fotograaf. Wie ben jij? Wat kom je doen?
Met juf Iris heb ik afgesproken dat ik mijzelf kort introduceer. Ik vertel: mijn naam is Henk Derks. Ik ben fotograaf en kom uit Den Haag. Daar zit de minister van onderwijs. In Den Haag weten ze niet wat er in het onderwijs speelt. Daarom heeft de minister gevraagd om foto’s te gaan maken.” Er zijn een paar vragen zoals hoe oud bent u? Wat is een minister? Hoe komt u bij onze school terecht.

Na een paar minuten is het dan toch tijd om te gaan lezen. De grote lampen gaan uit en de kinderen lezen met hun eigen meegebrachte lampje verder in hun boek. Herrie op de gang… muziek… de deur gaat open en verbaasd kijken de kinderen op van hun boek.
Een bonte stoet van volwassenen met ballonnen en dozen met taart komen de klas binnen. Dimitry heeft nog niets in de gaten totdat hij de twee droomgidsen ziet, Miranda en Anita. Hij mag naar voren komen en dan ontvangt hij uit handen van de droomgidsen zijn ticket voor de droomdag. Voor alle kinderen en de aanwezige juffen en meesters is er tart. Het wordt een echt feest in de klas. De muziek gaat aan en even later wordt de polonaise ingezet. Wat een feest!

De Ferrari wil niet starten
Op het programma staat een rit gepland met een heuse gele bolide van het merk Ferrari. Helaas wil de auto niet starten. Anita probeert nog met een gezellig telefoontje de auto in beweging te krijgen. Het lukt ook haar niet om de auto aan de praat te krijgen terwijl zij zo goed haar best doet.
Inmiddels is Domique, de oudere zus van Dimitry binnengekomen. Ook Sjoerd, de beste vriend van Dimitry die een klas hoger zit, is aanwezig. Beiden glunderen van oor tot oor. ‘Vandaag geen school’: hoor ik ze zeggen!
De eerste hint: we gaan boulderen!
De droomgidsen hebben er een raadselachtige dag van gemaakt. Dimitry krijgt een nieuwe hint, een papiertje met daarop een tekening van een klimmer. Wat is die hint? Na overleg met Sjoerd komen ze tot de conclusie dat ze naar de grote hal ‘Bruut’ gaan. Bruut is een boulderhal. Een enthousiast gejuich stemt de droomgidsen tevreden met de gekozen activiteit. Op naar de ‘gewone’ auto’s. Na een korte rit komen we aan op het industrieterrein waar de boulderhal ligt. Er is ruim de tijd, nu de rit met de gele bolide niet is doorgegaan. We komen binnen in een grote hal met wanden vol gekleurde klimsteunen. De kleuren lopen van blauw, wit, rood naar paars en zwart. De jongens, krijgen speciale klimschoenen aan en kijken naar een video over valtechnieken. Dan loopt de instructeur mee en begeleidt hen naar de eerste wand waar verschillende routes in kleur te zien zijn. De kleuren hebben te maken met de moeilijkheidsgraad van de klim. … en dan mogen ze los… Het is pittig. De lichtblauwe grepen zijn de eerste uitdaging. Met magnesium, ter bescherming van de handen, worden de eerste beklimmingen gedaan. Het is hard werken en zwaar voor de handen, armen en benen. Maar ze gaan… en blijven gaan… “Nou gaan we die proberen”: roept Dimitry. Soms valt het tegen en soms valt de beklimming mee. Onze droomgidsen hebben gezorgd voor het nodige aan drinken want daar is wel behoefte aan na deze inspannende activiteit. Het is tijd voor een vervolg.

Dimitry en Sjoerd staan klaar voor de volgende hint. Wat gaat het worden? De hint wordt aangereikt. … hé… graffiti… hé… Ja, een workshop graffiti spuiten.
Een workshop graffiti spuiten en boogschieten
Na een korte rit komen we aan bij de koepelgevangenis in Breda. Daarbij is een grote hal die voor allerlei toepassingen gebruikt wordt. We zijn welkom ondanks dat we vroeg zijn. In de hal zijn allerlei speeltoestellen te vinden. Als de twee knullen de stunt-steps gevonden hebben, is het feest compleet. Ze steppen door de hal, houden een wedstrijd en proberen de ramp te trotseren. De spullen voor de graffiti-workshop worden klaargezet. De eerste stap bij het graffiti spuiten is het maken van een ontwerp. Aan de hand van een tablet en de nodige voorbeelden aan het plafond doen de jongens inspiratie op en komen ze tot een ontwerp. De droomgidsen zijn inmiddels het lievelingseten van Dimitry gaan ophalen, sushi. We nemen gezellig plaats rond de worden pogingen gedaan om de sushi met stokjes te eten. Dat lukt niet altijd. Gelukkig zit er nog geen verf aan de vingers. We smullen met zijn allen van de heerlijke vers bereide sushi.

Dan is het tijd voor actie. Met de spuitbussen in de aanslag en de laatste instructies worden de eerste streken op het bord gezet. Het lijkt allemaal zo gemakkelijk maar doe het maar eens. Wil je een dunne streep, dan moet je dichtbij spuiten. Wil je wat meer nevel dan moet het wat verder van het bord. De ‘witte’ laboratoriumjassen ter bescherming van de kleding zijn geen overbodige luxe. De verf stinkt en de deuren van de hal staan al een tijdje open. Het is dus ijs en ijskoud!

De tijd begint te dringen. Het moet nu af omdat er nog geschoten moet worden met een pijl en boog. Dimitry en Sjoerd mogen beiden nog 2 keer schieten met 3 pijlen. Het lukt om met enkele pijlen het bord te raken. Dan is het alweer tijd voor de volgende hint… hé… iemand aan een bureau… een camera… yes een workshop vloggen.

De workshop vloggen
We komen aan bij een heel gewoon huis aan de rand van Breda. Het is binnen heerlijk warm. Er is koffie, thee, wat fris… Al snel gaat de workshop van start. Dimitry en Sjoerd hebben een huiswerkopdracht. Ze hebben beiden een vlog gemaakt. Door de vlog-juf worden ze bekeken. Ze krijgen een compliment voor het mooie ‘huiswerk’. De instructie gaat vooral over de ‘do’s and dont’s’ van het vloggen. Slimme tips die ze krijgen zijn: niet zwaaien met je camera en het belang van goed geluid (misschien nog wel belangrijker dan het beeld). De eerste opdracht die ze moeten uitvoeren is een vlog maken met drie belangrijke tips voor een beginnende vlogger. Na een 10 tal minuten is de eerste vlog klaar en met applaus wordt deze in de kamer gepresenteerd. De tweede opdracht heeft te maken met een truckje. Een soort vlog googel truck. Dimitry en Sjoerd maken er een waar verkleedfestijn van. Hoeden en maskers op en af en als er iemand in de handen klapt is de ander weer in beeld. Ze snappen beiden hoe de trucages in elkaar zitten en met Capcut worden razendsnel montages uitgevoerd. Door de ramen zien de jongens een witte limousine voorrijden, Ze hebben nog niet in de gaten dat die voor hen is… Ze worden aangespoord om maar eens buiten te gaan kijken. Jas aan… en jawel… die limo is er voor hen. Er worden uitgebreid foto’s gemaakt bij de limo op de voorgrond en in de limousine. Wat een luxe. Wat een hoop fun. Maar dan de hint. “Dat lijkt op een Macdonalds ijsje”: zegt Sjoerd. Ze kijken elkaar aan. We gaan met de limousine naar de Mac een eigen ijsje tappen.

Met de limousine een ijsje eten bij de Mac
De rit in de limousine gaat van Breda naar Roosendaal. Daar rijdt Leo, de chauffeur van de limousine netjes door de relatief smalle parkeergelegenheid. Het is wel een bijzonder gezicht. Zo’n exclusieve bolide bij een restaurant van Macdonalds. Binnen worden we opgewacht en mogen de heren zelf een ijsje tappen aan de ijsmachine. Ook de anderen krijgen een ijsje van de baas van het restaurant. Ze krijgen nog een Macburger voor in de kerstboom. Natuurlijk staan Anita en Miranda weer klaar met de volgende hint. …hé… parachute springen… Nee, zeggen de droomgidsen. We gaan Indoor Skydiven. “Je wilde toch vliegen? Dit is wat het dichtstbij echt vliegen komt.” Al likkend aan het ijsje lopen we richting de limousine. De laatste hapjes worden weggewerkt en dan gaan we voor de laatste korte rit met de limo naar het Indoor Skydive gebouw.

Nog een korte rit in de limo naar het Skydiven
We nemen afscheid van Leo en lopen naar het gebouw waar met grote letters op staat: Indoor Skydive Roosendaal. Via een grote trap komen we boven bij een incheckbalie. Daar staat Skip klaar. Na de formele zaken mogen de jongens zich omkleden. Ze krijgen de nodige veiligheidsinstructies over veters die goed vast moeten zitten, over het dragen van veiligheidsbril en een valhelm. Daarna is er een instructiefilmpje over de uitleg van de handgebaren. Je kunt elkaar door het geraas van de windturbines natuurlijk niet horen. Er zijn verschillende aanwijzingen die met de vingers worden gegeven. Dan lopen we naar de windtunnel. Je ziet aan de gezichten van Sjoerd en Dimitry dat ze het erg spannend vinden. Nog even een fotomoment voordat ze met de instructeur de luchtturbine ingaan. Ze gaan allebei 2 keer 1 minuut vliegen.

Dimitry gaat als eerste mee. Hij wordt goed vastgehouden door Skip maar hij vliegt ook al even los en blijft zelfstandig stabiel in de luchtstroom hangen. Dan is de minuut al voorbij een mag Sjoerd. Ook hij wordt goed vastgehouden door Skip. Even los en er wordt geprobeerd aanwijzingen te geven. In de tweede ronde gaat Dimitry weer. Hij blijft dicht bij de instructeur en gaat niet verder omhoog met de wind. Sjoerd gaat in de tweede ronde nog wel even omhoog. Hij draait een rondje op de tweede verdieping. Dan is het skydiven al voorbij. Ze krijgen van Skip een vluchtbewijs met wat zij geleerd hebben tijdens deze vlucht. Daarna is het omkleden en tijd voor de laatste hint. Een pizza… Dat kan niets anders zijn dan eten bij de Italiaan.

De Italiaan als afsluiting
We verdelen de auto’s in een mannen auto en een kletsauto voor de vrouwen. Na een korte rit door Roosendaal komen we in het centrum en daar is het restaurant La belle Italia. We komen binnen in een gezellig Italiaans restaurant. Er is een tafel gereserveerd voor 6 personen. We schuiven aan en al snel staat er een heel spraakzame gezellige ober naast onze tafel die ons welkom heet. We bestellen drinken, pizza’s en pasta en in afwachting van de nodige gerechten uit de keuken komen er nog cadeaus op tafel. Een schrift om de ideeën op te schrijven voor het vloggen, Lego, een schrijfblok van de ‘Danse Macabre’ van de Efteling, snoep en als uitsmijter een ticket voor een dagje naar de Efteling. De kids glunderen van alle kanten en zijn dolblij.

In het nagesprek aan tafel horen we toch wel terug dat jullie het een geweldige dag vonden… echt alles… We eten gezellig onze maaltijd en de nodige verhalen gaan over de tafel. Dan is het toch echt tijd om af te sluiten. Het laatste ritje terug naar Breda.
Aangekomen bij het startpunt, de school, nemen we afscheid van elkaar. Het was een mooie lange maar ook vermoeiende dag vol hele mooie diepe indrukken.
Droomgidsen
· Anita Vonk
· Miranda de Jager
Fotograaf en tekstschrijver
· Henk Derks
Sponsoren, bedankt!
Dimitry’s Droomdag zou nooit zo’n enorm succes geweest zijn zonder:
Sponsor Sushi / Anoniem
Sponsor Lego / Anoniem